Κυριακή, Μαΐου 21, 2006

ΜΟΙΡΑ ΠΟΙΗΤΗ Οκτάβιο Πας

Λεξούλες; Ναι από αέρα,
και στον αέρα χαμένες.
Άσε με να χαθώ μέσα σε λέξεις
άσε με να 'μαι ο αέρας δε δυό χείλια,
ένα φύσημα αλήτικο δίχως περίγραμμα
που στον αέρα διαλύεται.

Ακόμα και το φως στον εαυτό του χάνεται.

1 Comments:

Blogger Ναταλια Καππα said...

Λοιπόν αυτό είναι ένα υπέροχο ποίημα.

Οκτάβιο Παζ διάβασα για πρώτη φορά σε κάτι που είχε ποστάρει ο Μίχος- ένα ποίημα που κατέλληγε "και μεγάλα φτερά τινάζονται πάνω στις πλάτες του σκλάβου". Εκ τοτε έχω αγοράσει βιβλία, ψάχνω στο ίντερνετ... τον γουστάρω τον Παζ. Είναι αγαπησιάρης μ΄αρχίδια κι ειλικρίνεια. Πολύ καλή επιλογή.

Θέλω κι άλλον Παζ!

Κι αν ξέρετε και προλαβαίνετε κι Αχμάτοβα (όλο αγγλικά την βρίσκω)
;))

Καλημέρες

12:15 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home